Historia i Kultura
Język niemiecki, pomimo że wydaje się twardy i niezmienny został ukształtowany przez różne czynniki i nadal podlega wielu wpływom, w wyniku czego wciąż się zmienia, co jest być może niezauważalne na pierwszy rzut oka i z całą pewnością porównywalne do zmian, jakie zachodzą w innych językach. Korzeni standardowego niemieckiego doszukiwać należy się w językach germańskich, ale przede wszystkim w Biblii Marcina Lutra. Dzisiejszy j. niemiecki stanowi pewnego rodzaju zlepek języków zachodniogermańskich. Mowa tutaj o alemańskim, używanym w Szwajcarii, Liechtensteinie, Szwabii, Alzacji oraz takich landach jak Badenia-Wirtembergia i Vorarlberg, bawarskim, który można usłyszeć, jak sama nazwa wskazuje, między innymi w Bawarii, ale też na przykład w dużej części Austrii i Prowincji Bolzano, zachodniośrodkowoniemieckim (środkowofrankijskim), którym porozumiewa się ludność z Hesji, okolic Kolonii, Luksemburgu (tutaj język ten zwany jest również luksemburskim), wschodniośrodkowogórnoniemieckim, dolnoniemieckim, którego historyczne odmiany stanowią również niderlandzki oraz afrikaans.
Te różne odmiany języka niemieckiego bywają na tyle odmienne, że Niemcy z innych rejonów mogą mieć trudności ze zrozumieniem siebie nawzajem. Te języki niemieckie wpłynęły na pojawienie się średniowiecznego języka jidysz oraz dziewiętnastowiecznej odmiany Pensylwańskiej. Współcześnie język niemiecki usłyszeć można w różnych, czasami niezwykle odległych od siebie, zakątkach świata, na przykład w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Francji, RPA, Meksyku, Hiszpanii, Rosji, Argentynie, a także na Węgrzech.
