Zaimek (das Pronomen)
W języku niemieckim występują następujące zaimki:
a) osobowe: dla liczby pojedynczej kolejno: ich (ja), du (ty), er, się, es; dla liczby mnogiej kolejno: wir, ihr, sie, Sie
b) nieosobowy: es (oznacza trzecią osobę liczby pojedynczej, rzeczownik rodzaju nijakiego, podmiot- w przypadku nieznanego sprawcy zdarzenia)
c) zwrotny: sich (odmienia się przez osoby, w zdaniu, w połączeniu z czasownikiem tworzy całość)
d) dzierżawcze: informuje do kogo coś należy; pojawia się przed rzeczownikiem w zamian za rodzajnik (nigdy razem z nim), przybiera różną formę ze względu na osobę, w jakiej występuje, dla liczby pojedynczej jego odmiana to kolejno: mein (mój), dein (twój), sein (jego), ihr, sein, unser, euer, ihr, Ihr; jego odmiana przez przypadki i rodzaje odbywa się na tej samej zasadzie jak rodzajnika nieokreślonego ein (w przypadku liczby pojedynczej) i rodzajnika określonego die (w przypadku liczby mnogiej);
e) wskazujące: w zdaniu zajmują miejsce rodzajnika; w języku niemieckim są to na przykład der, die, das, które pojawiają się zamiast zaimków osobowych i odmieniają się podobnie jak zaimki względne;
f) pytające: najczęstsze to Wer (kto) i was (co), w liczbie pojedynczej odmieniają się one przez przypadki;
g) nieokreślone: występują w zdaniu w przypadku bliżej nieokreślonego wykonawcy czynności, na przykład: alle, man, keiner, einige, etwas, niemand;
h) względne: na przykład: welcher, der
